martes, 21 de septiembre de 2010

En 4 horas y media será mi día. Si, mi día. Me encanta que sea así. Un día dedicado a que la gente a la que le importas te lo transmita. Un día para sonreír o llorar, que mas dará. Un día en el que tendrás una palabra de todos ellos, y vivirás la ilusión de ese detalle. Mi día.

lunes, 20 de septiembre de 2010

Punt i apart... Paraules fosses. Discontinuïtat... i un milió de dubtes cercant la resposta en el meu cap.  Dolor, mal, punxades, desànim, por. On ets? No et trobo. On ets? Ets tu? No vull plorar. No vull que m'estimin. No. No m'ho mereixo. M'agrada que em diguin que si m'ho mereixo, es clar, però no ho dic per aquesta finalitat, si no perquè realment ho crec. Solitud. I espai, molt d'espai. Per a que en vull tant d'espai? Et necessito. Os necessito. Et torno a necessitar a tu.
Silenci.
Y de golpe oyes la rotura. Oyes como tu corazón te pide a gritos que pares, que no le hagas escuchar. De golpe tu realidad, se viene abajo. De golpe quien creías y lo que creías resulta no ser. De golpe, sientes que no quieres pensar más. Se acabó.

domingo, 19 de septiembre de 2010

Volar, lliscar... Buscar. Voler volar, voler lliscar i Trobar. Creuar, sentir, abraçar i... marxar. Buscar i trobar a faltar. Buscar trobar-se i no haver de buscar. Voler volar amb tú. Voler buscar-te. Voler trobar-te. Voler creuar i sentir-te, abraçar-te, lliscar entre els teus braços i... marxar. Marxar i no haver de buscar-te mai més. Trobar-te per sempre.

viernes, 17 de septiembre de 2010

História

Aunque el suspiro que salía de tus labios estremecía mi piel, yo quería besarte. Necesitaba cada parte de ti, quería sentirla, descubrirla y amarla. Algunos ven en el tiempo un simple transcurso de momentos, pero no es mi caso. El instante en que sentí tu cuerpo, volcó mis emociones. Eres alguien forjado en recuerdos a quien por un instante, pude sentir. En ese momento pude saborear cada pequeña fracción que te ha echo ser como eres. Y aquella persona, que se hizo de un sinfín de historias, me besó a mi, para regalarme un poco de otra nueva historia. La mía.

miércoles, 15 de septiembre de 2010

Y cada día me pierdes un poco más. Ya no soy tuya, y acabaré por no quererlo ser.

viernes, 10 de septiembre de 2010

No lo entiendes joder. No entiendes que lo paso mal cada vez que hablamos seriamente. No entiendes que me estoy jodiendo por no joderte a ti. No entiendes que te estoy dando hasta mi última gota de energía a ti, sin que me lo pidas previamente. No entiendes que me desvivo por tu sonrisa, que no soy capaz de mirarte a los ojos y no quererte.

Tuya

Los silencios se han vuelto ausencias en mi pecho.
Mis fieles palabras me han abandonado para dejarme perdida en tu desierto.
A mi razón no la he vuelto a ver des de que te confesé que te quería.
Mi sonrisa se ha confesado fiel admiradora de la tuya.
Mis manos se enfadan conmigo cuando les pido que olviden tu tacto.
Mis andares han perdido su rumbo.
Mi voz me falla cada vez que te nombro.
Y ya no oigo las voces, ahora oigo ruido. 
Lucho contra mi día y noche, intentando organizar mis sentidos, perdiéndome constantemente. 
Y tu ni te imaginas cuantas veces he pedido al viento que me prestara tu olor.
Ahora ya, no se a que actitud ceñirme, si cuando te siento solo quiero amarte. 
No se hacer otra cosa que quererte. 
No se donde se quedo mi yo, y donde empecé a ser tu yo.



Vienes y vas.

miércoles, 8 de septiembre de 2010

Y poco a poco como la fe que tenia por nosotros, te fui perdiendo. Enmascarando los momentos bonitos por simples recuerdos del pasado, intentando ser feliz sin tu sonrisa. Poco a poco fui buscando otro camino alternativo, uno en el que tu y yo solo fuéramos amigos.

martes, 7 de septiembre de 2010

Te vas evaporando en el aire. Te voy sintiendo cada vez más aparte. Yo te amaría, si me dejaras. Si no quieres mi amor, vete, no problem.

domingo, 5 de septiembre de 2010

Me da tanto miedo perderte... Cada día te siento a tres metros más lejos de mi. Como si el lazo que nos unía se fuese deshaciendo poco a poco. Es una sensación de agobio e impotencia. ¿Que hago? ¿Dime? ¿Porqué ya no me apetece verte como antes? ¿Que nos esta pasando? Siempre has sido mi mano izquierda, aquella que me ayudaba cuando la derecha se metía en líos.Siempre he sentido ganas de abrazarte constantemente, de decirte que te quiero con mi mayor sonrisa. Siempre me he sentido mejor persona a tu lado, como si mi parte más dulce saliera a relucir cuando tu estas presente. Pero últimamente me cuesta llegar a ti, me cuesta decirte que te quiero, pierdo las ganas. Siento que ya no me miras como lo hacías antes, que ya no hay ese feeling que con solo mirarnos nos unía en un mismo pensamiento. Y tengo miedo, porque si tu no estás, mi barco se hunde. Ya empiezo a sentir el vacío. Cuando me pasa algo, no se a quien acudir, o tal vez si, y lo hago, pero nadie sabe ser como tú. Tal vez nunca se te haya dado bien dar consejos, o si pero simplemente nunca me digas lo que quiero escuchar, pero son tuyos y provienen de tu corazón cosa que los hace muy importantes. Te necesito... otra vez.

sábado, 4 de septiembre de 2010

Te quiero por lo que soy cuando estoy contigo...

viernes, 3 de septiembre de 2010

Mierda, joder. Dependo de ti... te necesito. Y eso es malo. Porque tu no me necesitas, tu no dependes de mi... Ya me lancé a la piscina, ahora solo espero que no me sueltes y me ahogue en ella.

Blog Archive