jueves, 28 de abril de 2011

Olvidar

Ahora entiendo que olvidar no es pretender que todo este perfecto. Olvidar significa sufrir aveces, llorar otras, sonreír, ser feliz, echar de menos, ilusionarse, buscar alternativas, soñar, y querer pasar pagina. Para olvidar no hace falta buscar la tirita que tape la herida... Para olvidar hay que vivir, con una lágrima o una sonrisa, con ganas o sin ganas, pero seguir adelante. Hace falta deprimirse y encerrarse para darse cuenta de unas cosas y salir a la calle con los amigos para darse cuenta de otras. Para olvidar hay que tener paciencia, tener tiempo, y tener siempre presente que es lo que sientes. Solo así, llega un día en que te das cuenta que le quieres menos que ayer, llega un día en que sus labios ya no te dicen nada, y llega un día en que puedes vivir. Seguir viviendo.

Presente

Puedo mirarte tantas veces como segundos tengan los días. Puedo recordar tus besos cada vez que miro tus labios. Puedo perderme y encontrarme tantas veces... que al final no se a dónde voy. Puedo decirme mil veces que cuando te miro, solo te miro como un amigo. Puedo decirme que no te necesito, que te he olvidado, que no eres más que pasado. Pero estoy aquí, con mi presente, con tu presencia, con mis recuerdos y con un corazón que no quiere dejar de latir locamente cuando te acercas. Puedo engañarme tantas veces como quiera, puedo repetirme esa mentira una y mil veces, pero la realidad siempre me abrazará cuando te mire.

miércoles, 27 de abril de 2011

Quieto

Aveces algo llama a la puerta de tu corazón gritandote en silencio que te detengas. Algo va mal, te dice. Algo no cuadra. Y tu corazón, eufórico de alegría intenta dejar de latir tan rápido y tocar de pies al suelo. Lastima que aveces, hayas llegado tan arriba que el suelo se vuelva un punto infinito donde no puedes llegar. Y fluyes.

sábado, 23 de abril de 2011

Free

Elecciones que te llevan adelante. Vienen y van...

jueves, 21 de abril de 2011

Maldito...

Entre suspiro y suspiro te cruzas en mi cabeza. Entonces viene el misero segundo en que te miro, me miras, y me dan ganas de matarte y vivirte a la vez. ¿Pero que haces? ¿Porque no te vas? Déjame en paz. Te he dicho mil veces que no te necesito, ¿Porqué no quieres marcharte? Hilos y hilos de sueños y recuerdos enredados, que te abrazan, te estrechan, y van atados a mis pies. No puedo andar sin ellos. El enredo se hace cada día mas grande y en mi cabeza, un murmullo interminable no para de chillar. Basta ya! No debiste construir a mi lado tantos castillos, tanta felicidad de aire, de esta que se marcha y te deja desnudo ante la realidad. Ahora estoy aquí, muriéndome de la rabia. Buscando caminos alternativos que no me hagan volver cada tarde, al recuerdo de tus malditos labios.

miércoles, 20 de abril de 2011

Se acabó el concierto.

Te echo de menos. Desde que las notas dejaron de sonar y se acabó el concierto. Desde que abandoné mi melena para amarrarla a la tristeza de vivir sin ti. La até, para sentir que no tendría que mecerla un aire que no formara parte del tuyo. Y las melodías de entonces destruyen mis palabras, sacuden mis sentidos, me dan y me quitan la vida. Desde que no estás. He aprendido a echarte de menos, a vivir con la necesidad de abrazarte enganchada en mis escamas, respirando un aire que ya no sabe igual. He convertido el sueño de tus labios en una película que reproduzco cada vez que te miro, imaginando una realidad que no está. Y me he rendido ante mi deseo, ante la necesidad de tenerte entre mis brazos, ante unos labios que un día me besaron y que no lo harán nunca más. No tengo ganas de luchar, solo de mentirme cada vez que te miro, imaginando que te tengo en mis manos. 

Ahora el eco de las notas se apaga, y el silencio me abraza pidiéndome realidad. El concierto ya no vuelve a mis oídos. Las notas no completan la melodía. Solo quedo yo, intentando salir de este antro...

sábado, 16 de abril de 2011

Te echo de menos

viernes, 15 de abril de 2011

Atzar

Encara que la brisa descomposi l'ordre perfecte de les teves pestanyes, se que no em tornaries a mirar amb aquell intens desig. Ja no soc la llum on mires, soc una foscor interminable on perds la virtut i restes importància als records. Una contagiosa indiferència que s'enganxa als músculs i em fa plorar. La meva veu ja no t'enlluerna ni et fa sospirar un profund sentiment. Soc espai, un espai buit per a tu, mantenint-se suspès en l'aire intentat buscar l'instant oportú per retrobar-se amb la teva essència. I mentre busco, inconscientment l'atzar que em torni a la connexió sincera amb tu, em vaig perdent entre danses. Una distancia submergida en ficció em fa estar lluny de tu. I no et trobo en les paraules, ni en els sentiments. No et trobo en cap moment a soles, en cap cantonada del horitzó. Des de aleshores, vaig deixant un raig de llum allà on em faig i on em desfaig, intentant que la casualitat m'ajudi a que algun dia, tornis a voler saber perquè somric.

jueves, 14 de abril de 2011

Infinidad...

Cuando las palabras no bastan, cuando son una mínima expresión del sentimiento que guardas, el corazón se encoje de impotencia. Necesidad de querer, y de demostrarlo. Necesidad vital. Arañar los muros de las palabras y agrietarlas para intentar expresar con nitidez tu amor. Amor... Amor de persona, amor de compañía, amor de una simple mirada, amor a un simple gesto. Porque te quiero. Y no me da miedo decirlo. Porque las palabras cobran sentido si tu las escuchas, y se que tu las oirás limpias, con el sentido que deben tener. Sabrás ver en mis ojos que te quiero por pertenecer a mi vida de una forma tan especial, y hacerla cada día más feliz con tu presencia. Por dar magia a la calma, dar un toque de verde al blanco. Porque quererte es sentirme feliz. Feliz de querer a la luz infinita que transmites... Sin buscar explicaciones, aprenderé a quererte cada día con la intensidad que te mereces, porque te mereces un mundo entero. Reinventaremos cada día nuestro pequeño mundo de complicidad, una amistad fuerte. Y sabes? No tengo miedo. No queda en mi ni una milésima parte de ese miedo que corría por mis venas el día en que empecé a tenerte cariño. Ahora se que te quiero, sencillamente y sinceramente, sin peros. Y me encanta... Porqué puedo decirlo, alto y claro. 

En una palabra: Verde.
Mi mensaje: Gracias. 



martes, 12 de abril de 2011

Submarino

Aveces como un submarino consigues salir a flote. Ver el horizonte y el sol. Que tu mirada vuelva a brillar con intensidad. Pero a través de las ventanas. Sigues dentro de él, entre sus paredes, entre sus oscuridades. Y puedes sentir la angustia de depender de ese submarino para no ahogarte. No estas preparada para salir y nadar. Y permaneces allí, por miedo, sin poder escogerlo. ¿Y la libertad? No la tienes. No eres libre de salir al mundo porque estas encerrada en él. Porque por mucho que intentas salir, y incluso aunque dejes de quererlo tanto, él sigue teniendo la llave para distorsionar tu vida. Y como un títere atado por las cuerdas, intentas escapar una y mil veces, sin conseguirlo.

lunes, 11 de abril de 2011

Azul

En realidad, se que no lo estoy haciendo bien. Tengo la certera convicción de que esto no va a funcionar, y me llamareis negativa, pero también soy realista. Todas mis ilusiones vuelan en el aire tiñendo la tristeza del pasado, y me encanta saber que existes. Es más, eres la razón de mi sonrisa. Pero ahora, ¿que? Pasaran los días, y con mucha suerte podré verte una vez al mes. Pasaran las tardes y seguiré pensando que eres lo que busco, aunque tu no me busques a mi. Y me quedaré aquí, sentada en este banco, soñando con todo lo que quiero que pase y que cada día veo más imposible.

sábado, 9 de abril de 2011

Blanc precios. Magia, llum, espai. Espai ple d'il·lusions i esperança. Guapo. Start...

jueves, 7 de abril de 2011

Decepción...

Me decepcionas. A cada cosa que dices, a cada cosa que haces. Porqué? Porque te esfuerzas en ser así? Porque me haces tanto daño? No te das cuenta... Yo quería aquel chico que me sonreía, que me abrazaba, que me hacía reír, que se preocupaba por mi... Y no esta. Nunca vuelve. Se ha perdido.

miércoles, 6 de abril de 2011

Libertad

Ya está.
Ni dolor, ni pesadillas, ni lágrimas, ni tristeza. 
Ya no te necesito.
Ni tan solo te quiero.
Soy libre...


lunes, 4 de abril de 2011

Un día más

Como un día más pero sin serlo. Como una caricia más al viento... Un día de sonrisas y reflexión quedará en la memoria.

domingo, 3 de abril de 2011

Ahora

Te he echado de menos muchas tardes, muchas noches, muchas mañanas, en muchos lugares, en muchos momentos, en mil y una situaciones... He echado de menos dormir a tu lado, abrazados como si fuéramos una persona. He echado de menos cocinar contigo sentado en el suelo. He echado de menos mirar películas a tu lado. He echado de menos que me miraras y me dijeras con una mirada super tierna: guapa. He echado de menos llegar por las mañanas y tener tu beso de buenos días en el banco de delante la escuela. He echado de menos escuchar canciones preciosas y pensar que cuentan nuestra historia. He echado de menos el sentimiento que me transmitía One last time. He echado de menos que me cuidaras cuando estaba enferma. He echado de menos esconderme para no ser descubierta. He echado de menos tus besos. He echado de menos dejarte el labio lila. He echado de menos hacerte fotos cuando menos te lo esperas. He echado de menos taparnos con el edredón. He echado de menos el olor de tu habitación, robarte jerséis, robarte caricias. He echado de menos estar en tu salón como si viviéramos juntos. He echado de menos verte tocar la bateria y sentirme orgullosa de ti. He echado de menos acompañarte a probarte chaquetas. He echado de menos hacernos fotos con la cam. He echado de menos ir a la biblioteca y hacer las reuniones de Treball de Recerca juntos. He echado de menos apoyarme en tu hombro y que me preguntaras: donde te apoyas?. He echado de menos decirte que eres muy sexy. He echado de menos tus ojos azules. He echado de menos tus besos en mi frente. He echado de menos que me espiaras por un agujero en mi habitación. He echado de menos escuchar música juntos. He echado de menos tu amor. Que me quisieras. Quererte. Abrazarte. Que me besaras. Sentirte, sentirnos. Lo he echado de menos cada hora desde que no te tengo. Casi 90 días... Y ahora echo de menos echarlo de menos. Ahora me cuesta echarlo de menos porque cada día lo recuerdo menos... Ahora echo de menos tu persona. Tenerte en mi vida. Echo de menos nuestra amistad. Echo de menos nuestra confianza... Pero ya no está. La has olvidado. Y la verdad, es que a mi cada día se me olvida más.