viernes, 29 de julio de 2011

Andando

Sin saber a donde voy, cogida de tu mano. Andando a ciegas arriesgándome a caer. Abrazando tus palabras... ¿A donde me llevas? Confío en ti. No me hagas daño, por favor.

martes, 26 de julio de 2011

El nostre món

Un món submergit en l'estima. On el temps no corre, i les vides no respiren. Blanc i marró, on estimar-nos. Un món on les frases s'acaben amb un somriure. Sincer i visionari de futur. Amant de les nostres mirades. Un món on recordar. On els sospirs abracen les recances. Per brillar i ser lliure. Gira entorn la felicitat. Un món on retrovar-nos. On no tinc pors. On no hi han peros. Un món per tu i per mi. Un món quan estem junts. Bombolla d'amor.

Me voy

I tal como la lagrima cae sobre mis manos, empiezo a huir. Me da miedo imaginarme amandote. Y cojo mis cosas y me largo. No quiero volver. No quiero tener que mirarte a los ojos. No quiero perder en tu mirada mis besos.

lunes, 25 de julio de 2011

1:00h

Que estic fent? Esperant-te assentada davant les paraules. Amb l'esperança de que el teu somriure aparegui per esborrar-me els dubtes. Com cada nit. Com cada tarda. Com cada instant que no et tinc i m'enfonso en la incertesa. Em fa por estimar-te. I em fa més por pensar que tu no ho facis. La llibertat del temps es tan mentida com les paraules que mai ens vam dir. Tu i jo no som lliures. Ho vam ser, potser. Quan encara no coneixíem els nostres secrets.

viernes, 8 de julio de 2011

Tancar els ulls

Tanco els ulls per abraçar-te, però quan els obro no veig el que vull veure. Estem en situacions molt diferents, i no ets el camí a seguir. Ho se, però em costa tant obrir els ulls i deixar-te anar...
Les paraules ja no em serveixen... T'estimo... T'estimo tant...

lunes, 4 de julio de 2011

En el reflejo de tus ojos, una calada.

En el reflejo de tus ojos, una calada. 
Una caricia acompañando a mi almohada 
y tu sonrisa enredando mi brújula dorada.
Perdiendo el norte, para no volver. 
Ganando las ganas de saber porqué.
Y encontrando tus ganas... 
Entre mariposas que un día me lloraron, 
y ahora vuelven para verte amanecer.


viernes, 1 de julio de 2011

Tiempo

Desperadamente contar el tiempo. Contarlo primero por penas, por las que te han echo llorar, por las que te han echo crecer. Y luego por sonrisas. Alegrías infrahumanas. Felicidad. Y acabar contando el tiempo por te quieros. Pequeños segundos en los que el tiempo eclipsa la vida y se expande en tus rincones. El te quiero te abraza y el tiempo se hace infinito.
He he empezado a sentir que el tiempo me falta. Los te quieros se escapan y la brisa caliente de una tarde de verano empieza a exprimir mi corazón. Vuelve.